Nederlandse studie bewijst: niet-Westerse immigratie ondermijnt verzorgingsstaat
Gisteren werd in Nederland de bijzonder leerrijke studie “Grenzeloze verzorgingsstaat: de gevolgen van Immigratie voor de Overheidsfinanciën” (Universiteit van Amsterdam) voorgesteld. Tot de auteurs behoren onder meer de bekende wiskundige Jan van de Beek en Hans Roodenburg, hoofdredacteur van het baanbrekende rapport “Immigration and Dutch Economy” (van het Nederlandse Centraal Planbureau) uit 2003.
Het nieuwe rapport, waarin de kosten en baten becijferd worden over het hele leven (generatierekening), komt (andermaal) tot de heldere conclusie dat vooral de niet-westerse immigratie (via gezinshereniging en asiel) de Nederlandse schatkist handenvol geld kost. Over de periode 2015-2019 bedroegen de nettokosten van de niet-westerse immigratie gemiddeld ongeveer 27 miljard euro per jaar, terwijl de westerse immigratie ongeveer budgetneutraal was. De totale kosten van de immigratie liepen voor de periode 1995-2019 op tot 400 miljard euro, een bedrag in orde van grootte van de aardgasbaten vanaf het begin van de winning tot heden.
Als immigratie In Nederland op dit peil aanhoudt, zal dat 50 miljard gaan kosten per jaar
Zo mogelijk nog interessanter is de prognose die de wetenschapers maken: indien de immigratie qua omvang en kostenbatenstructuur op het niveau van de jongste jaren (2015-2019) blijft, zal het jaarlijkse beslag op de begroting geleidelijk toenemen van 17 miljard euro in 2016 tot ongeveer 50 miljard euro per jaar op lange termijn. Het spreekt voor zich dat zo’n evolutie de verzorgingsstaat zou ondermijnen, wat de auteurs ook met zoveel woorden zeggen. Aan de ernst en de degelijkheid van de nieuwe studie valt niet te twijfelen. In hun onderzoek gaan de wetenschappers immers uit van de zogenaamde ‘generatierekening’, waarbij de kosten en baten over de hele levensloop in kaart worden gebracht.
Het feit dat deze internationaal erkende standaard niet werd gehanteerd (voor de tweede generatie) was precies het grote manco van de studie die de Nationale Bank van België in november vorig jaar voorstelde. Helaas weigert staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) vooralsnog in te gaan op de vraag van Vlaams Belang-voorzitter en Kamerlid Tom Van Grieken om de NBB de opdracht te geven alsnog een generatierekening uit te voeren. Ondertussen hebben we alvast weinig redenen om aan te nemen dat de finale resultaten en conclusies van de nieuwste Nederlandse studie (evenredig) niet zouden gelden voor dit land. Wel integendeel: het Belgische asiel- en immigratiebeleid is immers niet bepaald strikter dan het Nederlandse.
Hoe men het ook draait of keert: massale immigratie heeft gevolgen op tal van domeinen, gaande van toenemende druk op de (sociale) woningmarkt over beslag op de open ruime, groeiende wachttijden in de zorg en effecten op het onderwijs, tot en met escalerende samenlevingsconflicten. Het is niet alleen een belastende factor voor de schatkist, maar ook ontwrichtend voor de samenleving. Het is dan ook de hoogste tijd om afscheid te nemen van het economische wensdenken en de illusie dat dit land uiteindelijk gediend is met aanhoudende en massale immigratie.
