“Duizenden asielzoekers waarvoor andere EU-landen verantwoordelijk zijn”

In 2018 bleef België met niet minder dan 4.294 asielzoekers zitten waarvan de asielaanvraag volgens de Dublinafspraken eigenlijk in een ander EU-land had moeten worden behandeld. “Het Dublinsysteem zadelt België elk jaar met duizenden asielzoekers op waarvoor het volgens de EU-afspraken niet verantwoordelijk kan worden gesteld”, zegt senator Guy D’haeseleer (Vlaams Belang), die deze cijfers bij staatssecretaris voor Asiel en Migratie Mahdi (CD&V) opvroeg.

De zogenaamde Dublin-akkoorden vormen een van de sokkels van het Europese asielbeleid. Het komt erop neer dat een EU-land verantwoordelijk is voor de asielzoekers waar die zich het eerst hebben aangemeld. In dat kader bestaan er uitwisselingsafspraken. Uit de door Mahdi ter beschikking gestelde cijfers blijkt evenwel dat dit systeem nog altijd vierkant draait. België diende in 2018 voor 8.384 asielzoekers bij een ander EU-land een aanvraag in tot overname van de betrokkenen. Daarvan werden echter slechts 897 overdrachten (10,7%) effectief gerealiseerd. Aan de andere kant ontving België in 2018 uit andere EU-landen 3.871 aanvragen waarvan het er ook maar 678 effectief honoreerde (17,5%). Dat is evenwel beter dan wat de andere landen presteren ten aanzien van de Belgische vragen. Maakt men de rekening op van wat er ter zake effectief wordt gerealiseerd, dan is België in alle geval zwaar de dupe van het Dublin-systeem. Baseert men zich op de in- en uitgaande vragen, dan bleef België in 2018 met 4.294 asielzoekers zitten die eigenlijk elders hoorden te zijn.

Maakt men het saldo op enkel op basis van de positieve beslissingen van de verzoeken tot over- of terugname, dan bleef dit land in datzelfde jaar nog altijd met 2.045 asielzoekers extra zitten waar het volgens de Dublinafspraken niet verantwoordelijk voor kan worden gesteld. EU-landen namen 4.617 positieve beslissingen tot over- of terugname, die resulteerden in 897 effectieve terugnames. Wat neerkomt op een niet realisatie van 3.720 terugnames; België accepteerde 2.353 verzoeken tot over- of terugname, waarvan er 678 effectief werden uitgevoerd, wat dan weer neerkomt op en niet-gerealiseerd aantal van 1.675 terugnames. 

“Reeds drie jaar geleden, toen nog onder staatssecretaris Francken, stelde Filip Dewinter vast dat het Dublinsysteem langs geen kanten werkt”, zegt D’haeseleer, “maar vandaag draait het systeem nog vierkanter dan toen. In 2016 bleven wij met 2.900 asielzoekers te veel zitten omdat de Dublin-afspraken niet werden nageleefd; voor 2018 loopt dat dus al op tot 4.294.”

Een van de redenen waarom dit systeem niet werkt, is kennelijk ook een aanslepend dispuut tussen Fedasil en de Dienst Vreemdelingenzaken, zo blijkt uit een randnota vanuit het kabinet-Mahdi. “Wij gaan de staatssecretaris hierover verder aan de tand voelen, want zo kan het echt niet meer verder. Maar ten gronde blijven wij van oordeel dat het aan elk land zelf toekomt te bepalen welk asiel- en migratiebeleid het wil voeren. De EU faalt te zake op zowat alle vlakken”, besluit D’haeseleer. “Ook de uitvoering, of beter gezegd: de niet uitvoering van de Dublinakkoorden is daar een goed voorbeeld van.”