Brussel onleefbaar maken: deel 2
28 jun 2021 | Nieuws
In het vorige nummer van Brussel Morgen hadden we het over de uitrol van de zone 30 in het Brussels Gewest begin dit jaar. Amper een half jaar verder zijn de eerste hoerakreten al hoorbaar bij Brussels minister van Mobiliteit Elke Van den Brandt (Groen). De Brusselse automobilist zou voortaan trager rijden, ook wanneer de snelheid niet verlaagd werd tot 30 km/u. Ze durft het zelfs een mentaliteitswijziging te noemen.
Een half jaar zone 30
Als we de eerste aanwijzingen mogen geloven, zou de invoering van de zone 30 geleid hebben tot een daling van het aantal (ernstige) ongevallen. De stad is volgens de minister nu veiliger en leefbaarder geworden. Nochtans hebben verschillende studies al aangetoond dat voertuigen die 30 km/u moet rijden meer verbruiken -en dus ook meer vervuilen- dan wanneer ze 50 km/u rijden. Bij de snelheid van 30 km/u zou het verkeer ook vlotter gaan indien we Van den Brandts redenering volgen. Dat was inderdaad het geval tijdens de lockdown toen files verdwenen als sneeuw voor de zon. Maar intussen komt het leven stilaan weer op gang, zijn de auto’s terug in de stad en is opnieuw filerijden als gewoonlijk. Navigatiespecialist TomTom registreerde dit voorjaar meer files dan tijdens dezelfde periode vorig jaar, rekening houdend dat telewerk nog steeds een verplichting is. Brussel dreigt met andere woorden de komende maanden dicht te slibben.
Dat laatste weet Van den Brandt al maar te goed: hoe meer files er staan, hoe gemakkelijker ze haar fietsbeleid kan verdedigen en opleggen. Herinnert u zich de maand april van 2020 tijdens de lockdown? Dankzij ‘tijdelijke’ coronafietspaden konden de Brusselaars zich met de fiets verplaatsen en zo het risico op besmetting in het openbaar vervoer vermijden. Slechts enkele liters verf en een paar betonblokken waren nodig om tijdens de nacht rijstroken tot fietspaden om te toveren. Het gevolg was dan ook amper voelbaar gezien de afgenomen verkeersintensiteit als gevolg van diezelfde lockdown. Nu het verkeer en het leven weer stilaan op gang komen zou men mogen verwachten dat deze tijdelijke fietspaden verdwijnen, om zo monsterfiles te vermijden. Wie dat gelooft is naïef.
Tijdelijke infrastructuur
Coronafietspaden behoren tot de categorie ‘tijdelijke infrastructuur’ en mogen bijgevolg maximum twee jaar blijven staan. Zulke ingrepen zouden in normale omstandigheden pas plaatsvinden na overleg met de buurtbewoners, het houden van een effectenstudie en het indienen van een vergunningsaanvraag. Van den Brandt en haar kliekje hebben op dit ogenblik welgeteld nog één jaar de tijd om voor de 40 km tijdelijke fietspaden vergunningen aan te vragen. Jammer genoeg bevriest de huidige (tijdelijke) situatie eens er een vergunning is aangevraagd, en dit tot er een antwoord op de aanvraag komt. Volgens haar kabinet zal driekwart van de tijdelijke infrastructuur dus definitief worden. Ondertussen blijven files hand in hand toenemen met het in werking treden van de nieuwe versoepelingen. Om het met een tintje ironie te zeggen: u mag zich dus voorbereiden op een leefbare stad in het najaar van 2021 met véél files en véél “schone” lucht.
Mocht u denken dat dit het einde is van het verhaal, dan bent u nogmaals naïef geweest. Op 1 januari 2022 gaat er een nieuwe fase van de lage emissiezone (LEZ) in. Auto’s, bestelwagens of (mini)bussen met een Euro 4 dieselmotor zullen niet meer toegelaten zijn in het Brussels Gewest. Dit betreft de voertuigen ingeschreven tussen 2006 en 2010, of een luttele 100 000 auto’s in België. Wie zich toch in Brussel wenst te begeven zal een dagpas van 35 EUR moeten aanschaffen. Wie dat niet doet zal 350 EUR boete mogen ophoesten. Het zijn dan ook de sociaal kwetsbaardere gezinnen die vaak een oudere auto bezitten en niet de middelen hebben om zomaar een nieuwe wagen aan te schaffen, die wél voldoet aan de criteria van de LEZ. Dat leidt dus tot mobiliteitsarmoede, jaagt de mensen uit de stad, en zorgt voor een lagere competitiviteit voor onze bedrijven.
Toch positief nieuws
Gelukkig zijn er ook positieve signalen op te vangen. Eind maart kondigde Van den Brandt aan dat ze deze zomer twee van de vier rijstroken in de Tervurenlaan wil laten ombouwen tot een ‘testfietspad’. De aanleiding hiertoe zijn de werken aan de Brusselse Ring (R0) en het bijhorend project van het Vlaamse Gewest om een fietsbrug te bouwen over het Vier-Armenkruispunt in Tervuren. Daarmee zouden de twee delen van de Tervurenlaan veilig overgestoken kunnen worden. Van den Brandt hoopte hierbij haar Vlaamse tegenhanger (Lydia Peeters, Open VLD) te kunnen overtuigen om tijdens de zomervakantie mee te werken aan haar fietswaanzin. Maar de Brusselaar is deze keer wél reactief geweest: na hevig protest in de twee Woluwes heeft de Vlaamse regering eind april de samenwerking met Van den Brandt stopgezet waardoor de testfase niet zal doorgaan. Het absurde aan dit verhaal ligt in het feit dat er reeds een fietspad bestaat, maar dit in slechte staat verkeert. In plaats van het bestaande fietspad op te knappen, had Van den Brandt met een testfase gehoopt het trucje van de Coronafietspaden opnieuw te kunnen gebruiken. Uiteindelijk zal het bestaande fietspad verbreed worden en kan dat stukje Brussel tijdelijk nog genieten van een leefbare omgeving.
In feite wordt haar strategie steeds duidelijker: de autogebruiker het leven zuur maken op alle mogelijke manieren. De toegangswegen tot Brussel vernauwen, files op de invalswegen in de stad veroorzaken, auto’s buitenjagen met een LEZ, tol heffen bij de pendelaar, flitspalen en trajectcontroles installeren, enzovoort. Dit allemaal wordt verwezenlijkt door een minister wiens partij (Groen) zichzelf inclusief, sociaal en tolerant noemt. Stilaan begint de Brusselaar de hypocrisie van het verhaal in te zien. Op Facebook telt de Franstalige groep ‘L’automobiliste en a marre’ meer dan 40 000 leden die het asociaal beleid van Elke Van den Brandt beu zijn. Het Vlaams Belang steunt diegenen die zich verzetten tegen de ongenuanceerde fietswaanzin. Er mogen gerust fietspaden bijkomen, maar er dient ook rekening gehouden te worden met zijn die niet fietsen of de fiets niet kunnen gebruiken. Mensen die slecht te been zijn, van ver komen of zware spullen moeten vervoeren. Er zijn ook de zelfstandigen en bedrijven voor wie een wagen een werkinstrument is, of zij die aan nachtwerk doen en niet op het openbaar vervoer kunnen rekenen. Jammer genoeg moeten we nog drie jaar op onze tanden bijten, maar we maken al graag met u de afspraak om in 2024 dat stelletje ecologisten de wacht aan te zeggen. En dat kan enkel met UW steun!
