De Brusselse Titanic vaart onverstoorbaar door

Op het moment van dit schrijven, is er nog steeds geen regering in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en lijkt er nog steeds geen uitweg uit de politieke patstelling waarin men zich bevindt.

De zwarte piet betreffende de verantwoordelijkheid voor deze situatie wordt ondertussen lustig rondgeschoven van de ene kant van de regeringstafel naar de andere. Eén ding is echter zeker: er was enkele maanden geleden weldegelijk een meerderheid aan Nederlandstalige kant – bestaande uit Groen, Vooruit, Open VLD en N-VA – die naar de onderhandelingstafel zou trekken om met de meerderheid aan Franstalige kant te praten over een Brusselse regering. Zoals inmiddels welbekend, was het toen de Parti Socialiste die de stekker uit trok en tot op de dag van vandaag weigert om aan de onderhandelingstafel te verschijnen tot er aan Nederlandstalige kant een meerderheid wordt gevormd die wel op de goedkeuring van hun politbureau kan rekenen. In de nasleep daarvan, trok men zelfs de gewaarborgde vertegenwoordiging van de Nederlandstaligen in het Brussels Parlement, die steeds recht hebben op 17 van de 89 zetels, in twijfel.

Daarmee schopt de PS eigenlijk één van de steunpilaren van het vermaledijde Belgische federalisme onderuit. Men is het daar misschien vergeten, maar de gewaarborgde vertegenwoordiging in Brussel, wordt op federaal niveau gecompenseerd door een oververtegenwoordiging van de Franstaligen. Om die compensatie even in cijfers aan te tonen: Het Vlaams Belang behaalde met 961601 stemmen 20 zetels en de MR behaalde er met slechts 716934, toch een pak minder, evenveel. Als de PS in Brussel een stok in het communautaire hoenderhok wil gooien, dan moet die partij beseffen dat dat ook gevolgen op federaal niveau zal hebben. Daar zal het Vlaams Belang over waken.

De PS speelt in Brussel eigenlijk een spelletje chicken. Dat is conflictmodel uit de speltheorie, dat er op neerkomt dat wie het eerst opgeeft bij het aangaan van een gevaarlijke uitdaging, de verliezer is. Denk aan twee wagens die op elkaar afrijden, waarbij degene die het eerst uitwijkt, in de berm belandt. De Parti Socialiste speelt dit spel met de andere partijen en ze rekent er op dat de rampsituatie waarin het Brussels Gewest zich bevindt andere partijen er toe zal nopen om door de knieën te gaan en toe te geven aan haar dictaten. Dat laatste mag echter nooit een optie zijn.

Het Vlaams Belang wees daar ook op met een actie aan het zogenaamde Irisfeest, de dag waarop parlementsleden en andere notabelen klinken op het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Tijdens de actie werd aan de genodigden een pamflet overhandigd met een link naar de website www.maffia.brussels. Deze verwees vervolgens door naar de regionale pagina van de PS. Daarmee wil het Vlaams Belang symbolisch de huidige gang van zaken duiden, met name dat de PS zich gedraagt als een almachtige maffiabaas die het hele gewest naar zijn pijpen laat dansen en de Brusselaars de facto gijzelt. Dat is pijnlijk voor de Brusselaars, maar van toegeven kan geen sprake zijn. Dat zou een volledig verkeerd signaal zijn en zou in de eerste plaats de Nederlandstalige Brusselaars , maar bij uitbreiding ook alle Brusselaars die verandering willen in de toekomst zuur opbreken. De PS kon de actie niet smaken en kondigde aan klacht in te dienen.

Eén ding springt wel in het oog: wie bepaalde partijen vandaag bezig hoort, zou de indruk kunnen krijgen dat zij maagdelijk wit dragen wat betreft de verantwoordelijkheid voor de situatie in Brussel. Niets is echter minder waar.

In tegenstelling tot het narratief dat momenteel ontstaat, is de rampssituatie in Brussel niet het gevolg van de lang aanslepende regeringsvorming, maar vaart het gewest al jaren als de Titanic op een ijsberg af. Met dat verschil dat men de ijsberg van ver kon zien liggen. Onveiligheid en drugs? Dat was ettelijke jaren geleden ook al het geval. De financiële rampspoed? Die komt niet uit de lucht gevallen, maar is het resultaat van jarenlang wanbeleid. De groeiende invloed van het islamisme? Tien jaar geleden werden in Brussel al islamitische aanslagen beraamd én uitgevoerd. Het totale gebrek aan netheid in de openbare ruimte? Oud nieuws. Wie het rijtje van problemen afloopt, kan niet anders dan vaststellen dat de rampzalige situatie waarin het Brussels Gewest zich nu bevindt, allang in de maak was. En het kalf ligt daarbij lang niet alleen in Brussel gebonden.

Als we enkel en alleen naar het afgelopen decennium kijken, kunnen we niet anders dan vaststellen dat zowat alle partijen die elkaar nu met de vinger wijzen, op een of andere manier hebben bijgedragen aan de rampspoed die onze hoofdstad nu treft. Federaal hebben we achtereenvolgens de regeringen Michel I (MR, Open Vld,  N-VA en CD&V), De Croo (PS, Vooruit,  MR, Open Vld,  Ecolo, Groen en CD&V) en vandaag De Wever (N-VA, MR, Les Engagés, Vooruit en CD&V) aan het roer gezien. In Brussel zagen we in pakweg dezelfde periode de regering Vervoort I (PS, DéFI, cdH, Open Vld,  sp.a, CD&V) en Vervoort II (PS, Ecolo, DéFI, Groen,  Open Vld, Vooruit). Het is de waarheid geweld aandoen om niet te stellen dat de zaadjes van de huidige crisissituatie in Brussel in het verleden zijn geplant en bewaterd. Zowel op gebied van netheid, tweetaligheid, veiligheid, immigratie, begroting, cliëntilisme en ga zo maar door.

Nu staan alle andere partijen zelf aan de kant en waarschuwen ze voor de richting die het gewest uitvaart, alleen vergeten ze daarbij dat ze zelf jarenlang niet alleen de machinekamer hebben bemand, maar ook mee het stuur in handen hebben gehad.

De enige partij die de ijsberg zag aankomen, noodgedwongen aan de kant stond en er alles aan gedaan heeft om te waarschuwen voor de aankomende ramp, is het Vlaams Belang. De Brusselse Titanic is echter onverstoorbaar blijven doorvaren. Ook in de toekomst zullen wij de stem van de gewone Brusselaars blijven vertolken in het Brussels Parlement. Want alle politieke spelletjes en rampzalige beleidskeuzes zijn in de eerste plaats voelbaar voor hen, niet in de ivoren torens van de partijhoofdkwartieren.